Jan de Melkboer, geboren te Waregem, maakte door de week de school, en de zondag de koersemeersen onveilig. Als oudste zoon, ging hij na school grootvader helpen, tot aan zijn legerdienst. Waarna hij terug keerde naar Waregem en in 1968 Christiane Demeester huwde. Zij starten een melk- en ijsronde en bouwden die uit, wat onder andere tot het voorzitterschap van de Verenigde Melk- en Zuivelhandelaars van Vlaanderen leidde. Een daaropvolgend nationaal mandaat, gevolgd door de opname in de Confrérie van de Vlaamse Gastronomie, is jantje vanille tot op vandaag de enige "kleine ijsventer" die deze eer te beurt viel

Jan en zijn Christiane verzorgden meer dan 25 jaar de particuliere melk- en ijsronde te Waregem. Bovendien leverden zij dag en nacht aan de bakkers- en horecazaken.
Door gebrek aan opvolging binnen het gezin, werd reeds een groot deel van de activiteiten verwijderd.

        

Zoals elke Paardegemnaar kreeg hij vanaf zijn geboorte de spreekwoordelijke druppel paardenbloed met de moedermelk mee naar binnen. Op jonge leeftijd al nam hij de "guides" op bij Baron Casier op het domein van het Kasteel van Nokere. De Baron koterde de liefde voor het paard vurig aan en deze is vandaag de dag nog steeds laaiend.
Dank u wel, Baron Casier, voor alles wat u mij, en zovele anderen bijgebracht hebt.

In het voorjaar van 1997 werd in Waregem het idee geopperd om een stoet te organiseren ter gelegenheid van 150 jaar Waregem Koerse. Tijdens een gezellig onderonsje ging industrie- en zwembadbouwer Willy Naessens uit Wortegem-Petegem de uitdaging aan om voor die gelegenheid een replica van het vroegere Waregemse ijskarretje te bouwen.

Jan werd gevraagd om met zijn fjorden als ijsman van dienst te fungeren waarmee hij onmiddellijk instemde.

Na dit schitterende evenement ging de bal al vlug aan het rollen. Jan werd gevraagd op Waregem Koerse, op de Military te Hemsrode in Anzegem en tijdens het mennen in het kasteelpark van Baron Casier te Nokere. Hij kreeg zoveel aanbiedingen dat het karretje van Willy bijna niet terug thuis raakte. Toen hij het uiteindelijk terug bracht, zag Jan zich verplicht zelf een ijskarretje te bouwen om zijn beloftes na te komen. Jantje vanille was na één zomer een waarde geworden en wij hadden een zachte nostalgie terug tot leven gebracht. Wij jeunden ons en besloten voort te doen.

Omdat Jan van Vlaanderen houdt en verliefd is op Brugge, trok hij met paard en karretje naar de stad.
jantje vanille stond jarenlang aan het schilderachtige Begijnhof te Brugge,
bij de stopplaats van de Stadskoetsiers.
Dank aan het Brugse stadsbestuur die dit mogelijk maakte,
Dank aan Hippo Service , de Brugse Stadskoetsiers en hun Bazen. Dank u wel allemaal

Een tweede Jantje Vanille stond bij mooi weer aan het H. Pullinckpad voor de IJsputbrug te Brugge. Brug naar het kanaaleiland welke werd aangelegd om een meer elegante aankomst te voorzien voor reizigers en bezoekers in het kader van 'Brugge 2002, Culturele Hoofdstad van Europa' . Vlakbij bevindt zich de parking voor autocars.